ദീപുട്ടന് മഹാവില്ലനായിരുന്നു,
വില്ലന് എന്നാല് വില്ലാധിവില്ലന് . നാട്ടിലെ ഒരു കുഞ്ഞിനെയും വികൃതി കാണിച്ചാല്
ദീപുട്ടന് ചീത്ത പറയാന് പറ്റാറില്ല കാരണം ദീപുട്ടനറിയാംകഴിഞ്ഞ ഒരു പത്തുപതിനഞ്ചു കൊല്ലത്തില് തന്റെ പോലെ വിളഞ്ഞ ഒരു വിത്ത് ഭൂമിമലയാളത്തില് പിറന്നിട്ടില്ല എന്ന്!
അടിച്ചടിച് അച്ഛന് മസിലുകൂടിയതും ചീത്തപറഞ്ഞ് അമ്മേടെ നാക്ക് നീണ്ട് ഒരു തരം
ആഫ്രിക്കനോന്തിനെപ്പോലെ ആയതും മിച്ചം, ദീപുട്ടന് നന്നാവണമെന്ന് നേര്ന്നുടച്ച തേങ്ങാപ്പൂളുകള് തിന്ന് അമ്പലത്തിന്റെ ചുറ്റുമുള്ള തെണ്ടിപിള്ളേരൊക്കെ തടിച്ചു കുട്ടപ്പന്മാരായി, എന്നിട്ടും ദീപുട്ടന് തഥൈവ!
വെക്കേഷന് കഴിഞ്ഞ് സ്കൂള്
തുറന്നു, ഓരോന്നായി പേപ്പര് കിട്ടാന് തുടങ്ങി
പഠിത്തത്തിലും ദീപുട്ടന് മുന്പില്
തന്നെ, പക്ഷെ ഇത്തവണ ദീപുട്ടന് ഒരു പണി കിട്ടി
മലയാളത്തില് ഒരു മാര്ക്ക് കുറവ്
ഇല്ല, ദീപുട്ടന് തിരിച്ചും
മറിച്ചും നോക്കി, ഈ മാഷിനു തീരെ വിവരമില്ലേ,
ശരി ഉത്തരത്തിനും തെറ്റിട്ടു
വച്ചിരിക്കുന്നു, അമ്മയുടെ പര്യായമാണ് ചോദ്യം!
നേരെ മാഷോട് തന്നെ ചോദിച്ചു വളരെ
ഡിപ്ളോമാറ്റിക് ആയിത്തന്നെ
“ മാഷേ മാഷറിയാതെ ഈ ശരിയുത്തരം
തെറ്റിട്ടിരിക്കുന്നു “
മാഷ് ഒന്ന് ഞെട്ടി, പിന്നെ
വിശ്വാസം വരാതെ ദീപുട്ടന്റെ പേപ്പര് വാങ്ങി നോക്കി, ഒരു ചിരി, പിന്നെ ഒരു
പൊട്ടിച്ചിരി!
“ ഡാ പ്രകാശാ, എന്താ അമ്മേടെ
പര്യായം?’
“മാതാവ്, ജനനി, തായ “ പ്രകാശന് വിവരം വിളമ്പി”
“ എന്നാ തെറ്റാണു കേട്ടോ, പുതിയ
രണ്ടു പര്യായമാണ് ശരി, മമ്മി, തള്ള” രാമന് മാഷ്
ചിരിയടക്കാന് പാട് പെട്ടു!
“ മാഷേ, അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലെ
ടിങ്കു അമ്മയെ ‘മമ്മി‘ എന്നാണല്ലോ വിളിക്കാറ്, പിന്നെ അച്ഛന് ചിലപ്പോ എന്നോടും
പറയാറുണ്ട്, ഹോം വര്ക്ക് നോക്കാന് നിന്റെ തള്ളേനോട് പറ എന്ന്! “
ക്ലാസ്സില് പൊട്ടിച്ചിരികള് ഉയര്ന്നപ്പോള് ഞെട്ടിയത് പിന്നെയും രാമന് മാഷ്!